با پيش‌رفت فن‌آورى، اينترنت بى‌سيم همه‌جا و براى همه به طور رايگان فراهم مى‌شود. شما براى اتصال به اينترنت به ابزار جانبى احتياج نداريد، تنها با همان تراشه‌اى که وقتى سه‌ماهه بوده‌ايد در مغزتان کار گذاشته‌اند، به اينترنت دست‌رسى داريد. پزشکان و متخصصان پيش‌بينى مى‌كنند که در آينده‌اى نه چندان دور، کار گذارى اين تراشه در دوران جنينى صورت خواهد گرفت و به اين ترتيب نه تنها همان عمل مختصر کنونى (که سال‌هاست جاى‌گزين ختنه پسران در يهوديان و مسلمانان شده) حذف خواهد شد، بلکه نوادگان شما با اينترنت به دنيا خواهند آمد …
اين تراشه‌ها مسؤوليت‌هاى چندگانه‌اى به عهده دارند، از پايش و کنترل سلامت فيزيک و بيولوژيک و حتا روانى شما تا افزايش حافظه و هوش شما. مفهوم جست و جو در اينترنت دگرگون شده؛ از جمله وقتى شما دنبال دوستتان مى‌گرديد، سيستم موقعيت‌ياب جهانى با ره‌گيرى تراشه داخل مغز او، محل او را به شما نشان خواهد داد!
اين البته تنها ظاهر قضيه است. در واقع اينترنت به يک شبکه عصبى بزرگ بين اين تراشه‌ها تبديل شده. يک شبکه با ميلياردها نورون که فاصله متوسط هر دو نورون در آن ۶.۴۵ نورون است. دانشمندان پيش‌بينى مى‌کنند که اين فاصله به طور متوسط هر دو سال به ميزان دو دهم کم خواهد شد و در آينده‌اى نه چندان دور، شبکه اينترنت به يک شبکه تمام مش تبديل خواهد شد!
هدف اوليه سازندگان اين شبکه بزرگ، گسترش توانايى‌هاى ذهن آدمى بود، اما …
شبکه چنان‌چه انتظار مى‌رفت بسيار هوشمند بود، اين‌قدر که خود به تنهايى مسؤوليت کنترل و برنامه‌ريزى زندگى مردم را در تمام سطوح خرد و کلان به عهده گرفت. دانشمندان در آغاز فکر مى‌کردند که هرچه دغدغه‌هاى اوليه زندگى انسان کم‌تر باشد، فرصت بيشترى براى تکامل و تعالى ارزش‌هاى والا خواهند داشت. بى‌شک چنين بود؛ ادبيات و هنر و موسيقى و فلسفه از افق فهم بشر امروزى فراتر رفت. اين ماشين هوشمند، خود دست به کار اکتشاف و اختراع شده و فن‌آورى خودش را نيز بهبود مى‌داد. يکى از شاهکارهاى علمى اين شبکه اين‌بود که نياز به شارژ باترى همراه هر نفر را حذف کرد. در واقع از آن پس تراشه‌ها الکتريسيته مورد نيازشان را از خود مغز مى‌گرفتند. تراشه‌ها با تنظيم برنامه غذايى و حتا فکرى آدم‌ها، توان الکتريک مورد نياز خودشان را تأمين مى‌کردند!!
يک بخش جالب ديگر پروژه مربوط به مراسم ترحيم بود. بدنى که مى‌مرد توسط ديگران مثل گذشته‌ها دفن مى‌شد، ولى پيش از آن تراشه از مغزش خارج مى‌شد و در مغز جنينى ديگر کار گذاشته مى‌شد. کودک رشد طبيعى خودش را داشت، چون در واقع مصرف تراشه‌ها به قدرى کم بود که مغز جنين هم از عهده‌اش بر مى‌آمد. تراشه‌هم خيلى زود سيناپس‌هاى بى‌سيم با ديگر تراشه‌ها را بازيابى مى‌کرد و به شبکه بر مى‌گشت.
از آن پس واژه دانشمندان بى‌معنى بود، يک دانشمند بيشتر نبود، آن‌هم اينترنت بود و آدم‌ها تنهايى بودند براى تأمين انرژى آن …
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر