سؤال: اگر به عنوان يک خبرنگار، در موقعيتى قرار گرفتيد که بتوانيد يک پديده ناخوشايند را ثبت کنيد و در عين حال بتوانيد از آن جلوگيرى کنيد، چه خواهيد کرد؟ لابد به عنوان وظيفه حرفهاى بدون دخالت در روند امور، از آن پديده شوم - فرض کنيد کشته شدن يک بچه به دست تروريست‌ها - عکس يا فيلم خواهيد گرفت! اما اگر امکان جلوگيرى از کشته شدن او را داشته باشيد، چه‌طور؟ انجام کدام وظيفه مهم‌تر است؟ اطلاع‌رساني (نمى‌گويم بى‌طرف،چون به آن اعتقاد ندارم) يا نجات جان يک انسان؟!
فکر کنيد، کسى در دنيا خبر ندارد، که اين‌جا چه جنايت‌هايى صورت مى‌گيرد و شما يک فرصت استثنايى براى شکار اين لحظه به دست آورده‌ايد و با انتشار عکس يا فيلم آن در سطح دنيا مى‌توانيد افکار عمومى را نسبت به آن‌چه در اين‌جامى‌گذرد آگاه و تحريک کنيد و با اقدام‌هاى بشردوستانه و احيانا مداخله سازمان ملل از کشت و کشتار بى‌گناهان بسيارى پس از اين جلوگيرى کنيد. آيا بهتر نيست به همان وظفه اخلاقى حرفه‌اى‌تان عمل کنيد و از جان کندن آن کودک فيلم بگيريد؟!
ماجرا، داستان خبرنگار ارزشى صدا و سيما است. کسانى که در راهپيمايى‌هاى بعد از ۳۰ خرداد شرکت داشته‌اند، مى‌دانند که خطرناک‌تر از شعار دادن و نماد سبز داشتن، بالا گرفتن گوشى موبايل است، براى فيلم‌بردارى. دوربين حرفهاى که به طور مطلق غير مجاز است. البته به جز براى بسيجى‌ها که با دوربين‌هاى حرفهاى مشغول ثبت قيافه اغتشاش‌گران هستند. در اين ميان فرض کنيد، کسى به يکى از مقدس‌ترين مقدس‌ها توهين کند و در حال فندک زدن براى آتش زدن عکسى باشد. آيا به عنوان يک بسيجى غيرتمند - در شرايطى که مورد حمايت نيروهاى انتظامى هم هستيد - سعى نخواهيد کرد، آن عکس را از دست اغتشاش‌گر فريب‌خورده بگيريد، ببوسيد و به چشمانتان بماليد و با احترام در جيبتان بگذاريد و البته سر فرصت سزاى اين ناسزايى را با مشت و لگد و باتوم و شيشه نوشابه بدهيد؟! يا نه؛ در اين شرايط يادتان مى‌افتد که خبرنگار هستيد و قسم خورده‌ايد که به ثبت ناب لحظه‌ها بپردازيد، تا آن فيلم را بعد پخش کنيد و به مردم دين‌دار کشورتان نشان دهيد که ببينيد ايشان که امامتان به خاطرش جلوى رئيس‌جمهورى قانونى مملکتتان مى‌ايستاد و به او مى‌گفت مخالفانتان عرضه اداره يک نانوايى را هم ندارند، کارشان به کجا رسيده که عکسش را پاره مى‌کنند؟!
بماند که در دين مبين اسلام، گناه اشاعه فحشا از خود فحشا بيشتر است! يعنى اين‌بار خبرنگار ما بين دو وظيفه اخلاقى گير نکرده. اصولا پخش اين فيلم، عملى غير اخلاقى‌تر از نفس عمل است.
و بماند که اگر کسانى به هر دليل به خود اجازه چنين جسارتى داده‌اند که عکس خمينى را پاره کنند، از حرمت‌شکنى شخص احمدى‌نژاد شروع شد که تمام سى‌سال سابقه جمهورى اسلامى از جمله دهه نخست تحت رهبرى امام را زير سؤال بردند؛ غافل از اين‌که با اين‌کار آقاى خمينى را در حد يک سياست‌مدار بى‌اطلاع و نا‌آگاه تنزل دادند، که نمى‌دانست با چه کسانى دارد کار مى‌کند!!
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر