جمعیت زمین برای سال ۲۰۱۱ حدود ۷ میلیارد و برای سال ۲۰۲۰ حدود ۸ میلیارد تخمین زده می‌شود؛ در حالی‌که اریکسون پیش‌بینی کرده که تا سال ۲۰۲۰ تعداد وسیله‌هایی که روی شبکه جهانی به هم متصل خواهند بود به ۵۰ میلیارد خواهد رسید. این وسیله‌ها شامل کامپیوترهای شخصی، گوشی‌های موبایل و کنترل کننده‌های صنعتی و خانگی و … خواهند بود. بعضی‌ها شاید ۲۰۲۵ را برای این تعداد اتصال روی شبکه جهانی واقع‌بینانه‌تر بدانند. به هر حال دور از انتظار نیست که تا سال ۲۰۳۰ تعداد nodeهای شبکه جهانی به ۱۰۰ میلیارد برسد، چیزی در حد تعداد نورون‌های مغز انسان!
من با پذیرش انگ reductionism - هم‌چون پیش از این - انتظار دارم که اگر هر node این شبکه دست کم به ۱۰ هزار node دیگر وصل باشد، احتمالا به هوشی معادل هوش بشر دست پیدا خواهد کرد. قوی‌تر و یا درست‌تر، بسیار قوی‌تر بودن nodeهای شبکه جهانی این شانس را از دید من فراهم می‌کند که با تعداد کم‌تری ارتباط مستقیم هم به این هوش دست‌رسی پیدا کنیم. قبول دارم که هوش را منحصر به nodeهای پردازنده و ارتباط بین آن‌ها نکنم و به سنسورها و عمل‌گرها هم فکر کنم که البته آن‌ها هم در شبکه جهانی وجود دارند. به عنوان یک مهندس با این سطح از reductionism هیچ مشکلی ندارم و مطمئن هستم چنین شبکه‌ای از هوش‌مندی معادل هوش بشر برخوردار خواهد بود. نکته مهم بعد از این مرحله است. آیا این موجود هوش‌مند زبان ما را یاد خواهد گرفت؟ چرا که نه؟!
آیا نمی‌توان پیش‌بینی کرد که اگر شبکه هوش‌مند جهانی متولد شده در سال ۲۰۳۰ بعد از چند سال - مثل یک کودک - زبان ما را یاد گرفت (من به عنوان یک فارسی زبان هیچ مخالفتی با این ندارم که بگذاریم زبان انگلیسی زبان اولش باشد) کم کم به آگاهی و حتا خود آگاهی برسد؟! گوگل آیا نقش ذهن نخستیان را برای این موجود نو ظهور ندارد؟!
پ.ن. تردید دارم که آیا لازم است این ۵۰ تا ۱۰۰ میلیارد وسیله همه آی‌پی ولید داشته باشند، یا نه. حتا اگر چنین باشد خوش‌بختانه IPv6 با فضای آدرس دهی ۳۴۰ تریلیاردی ظرفیت لازم را برای این منظور دارد. واضح است که IPv4 با تنها ۴.۳ میلیارد آدرس برای آن شبکه کارآ نیست.
من با پذیرش انگ reductionism - هم‌چون پیش از این - انتظار دارم که اگر هر node این شبکه دست کم به ۱۰ هزار node دیگر وصل باشد، احتمالا به هوشی معادل هوش بشر دست پیدا خواهد کرد. قوی‌تر و یا درست‌تر، بسیار قوی‌تر بودن nodeهای شبکه جهانی این شانس را از دید من فراهم می‌کند که با تعداد کم‌تری ارتباط مستقیم هم به این هوش دست‌رسی پیدا کنیم. قبول دارم که هوش را منحصر به nodeهای پردازنده و ارتباط بین آن‌ها نکنم و به سنسورها و عمل‌گرها هم فکر کنم که البته آن‌ها هم در شبکه جهانی وجود دارند. به عنوان یک مهندس با این سطح از reductionism هیچ مشکلی ندارم و مطمئن هستم چنین شبکه‌ای از هوش‌مندی معادل هوش بشر برخوردار خواهد بود. نکته مهم بعد از این مرحله است. آیا این موجود هوش‌مند زبان ما را یاد خواهد گرفت؟ چرا که نه؟!
آیا نمی‌توان پیش‌بینی کرد که اگر شبکه هوش‌مند جهانی متولد شده در سال ۲۰۳۰ بعد از چند سال - مثل یک کودک - زبان ما را یاد گرفت (من به عنوان یک فارسی زبان هیچ مخالفتی با این ندارم که بگذاریم زبان انگلیسی زبان اولش باشد) کم کم به آگاهی و حتا خود آگاهی برسد؟! گوگل آیا نقش ذهن نخستیان را برای این موجود نو ظهور ندارد؟!
پ.ن. تردید دارم که آیا لازم است این ۵۰ تا ۱۰۰ میلیارد وسیله همه آی‌پی ولید داشته باشند، یا نه. حتا اگر چنین باشد خوش‌بختانه IPv6 با فضای آدرس دهی ۳۴۰ تریلیاردی ظرفیت لازم را برای این منظور دارد. واضح است که IPv4 با تنها ۴.۳ میلیارد آدرس برای آن شبکه کارآ نیست.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر