روحانیت

کعب‌الاحبار یا کعب‌الحبر یک عالم یهودی بود که درزمان عمر(ر) خلیفه دوم مسلمین اسلام آورد. به دلیل آگاهی‌هایی که از فقه یهود داشت به زودی جذب دستگاه خلافت شد و به شرح و بسط دین نوبنیاد اسلام پرداخت و درمنبر به ارشاد مسلمانان مشغول شد. البته قبل از او مسلمانانی عالم به اصول و فروع اسلام مانند علی (ع) هم بودند، اما کلام آنان آلام‌بخش دل عوام و درمسیر زراندوزان وبه صلاح حکومت کردن خودکامانه نبود. کلامشان حق بود، به این دلیل به مذاق مردمی که از حقوق خویش غافل بودند خوش نمی‌آمد. درچنین شرایطی بود که جناح خودکامه باعوام‌فریبی و دسیسه توانست آن‌ها را به حاشیه براند وحکومت کند. در فضای سانسور حکومتی کار کعب بالاگرفت و سخنانش که بیشتر یادآور سنت و دستوراتی بود که در بین یهودیان رواج داشت، فصل‌الخطاب شد. و به دلیل دردسترس نبودن متن قرآن برای همگان، آن سخنان به مثابه آیه‌های قرآنی در جامعه جا افتادند. بعدها محققین اسلامی به خصوص اهل سنت، از گفته‌های اوبه عنوان حدیث استفاده نمودند.